Over Madammen met een bontjas
Rozeke heeft als jong meisje "gediend" bij rijke burgers en eenmaal getrouwd is zij altijd als poetsvrouw blijven werken bij haar "Madam".
Rozeke had altijd een grote bewondering voor de mooie pelsmantel die haar bazin droeg,
zij was dan ook overgelukkig als bleek dat bij het overlijden van haar "Madam" zij haar mooie bontjas kreeg als aandenken.
Daar het postuur van haar "Madam" nogal fors was, en Rozeke met haar nog geen 60 kilo en 1,6 meter lengte bijna 2 keer in de mantel kon,
kwam zij bij mij in de winkel vragen hoeveel het zou kosten om voor haar een passend model te maken uit de bontmantel in nerts die zij gekregen had.
Uit sympathie voor het vriendelijke vrouwtje rekende ik een heel lage prijs uit zodat het aanpassen van de nertsmantel betaalbaar was voor Rozeke.
De mantel die Rozeke gekregen had was van een zeer mooie kwaliteit, en daar er meer dan genoeg materiaal was werd de bontmantel van Rozeke heel mooi en uitzonderlijk geslaagd.
Bij het passen kon Rozeke niet stoppen met haar eigen voor de spiegel te bewonderen , steeds herhalend " ik ben gelijk een koningin",
Rozeke was echt heel mooi met de nertsmantel die ze droeg met zwier en klasse.
Overgelukkig met haar mooie nertsmantel droeg ze hem zoveel mogelijk, ook op de fiets
waarmee ze telkens de tocht van Sint-Amandsberg ,waar ze woonde naar het dorp van Lochristi deed om haar boodschappen te doen.
Op een zaterdagvoormiddag reed Rozeke zoals gewoonlijk op de fiets met haar mooie nertsmantel aan naar huis
met haar boodschappen uit de Delhaize van Lochristi.
Opeens waren daar twee jonge gasten op een scootertje , eentje bleef vlak voor Rozeke en de andere heel dicht achter haar rijden.
"Wij zullen eens laten zien wat wij met madammen met een bontjas doen!" begon er een van die gasten te schreeuwen,
en in koor begonnen ze te zingen van "Ik hou niet van madammen met een bontjas, madammen met een bontjas zijn gemeen,
ik moet niet hebben van madammen met een bontjas , tegen madammen met een bontjas zeg ik neen."
reden dan een eindje vlugger, vertraagden ,sloten Rozeke terug in
en begonnen terug het zelfde spelletje met Rozeke en hadden daar zichtbaar veel lol in.
In paniek van schrik vluchte Rozeke naar de parking van de Colruyt, maar ook daar achtervolgden die kerels haar.
Eindelijk kon ze van de fiets springen en het warenhuis binnen vluchten om haar te verschuilen voor haar kwelduivels...
Een hoopje ellende , mistroostig, beteuterd en met tranen in de ogen,
stond ze met haar mooie nertsmantel in een grote boodschappentas in mijn winkel haar verhaal te doen
"Telkens ik mijn kast opendoe en mijn mooie mantel zie hangen doet het mij veel te veel verdriet,
ik durf met mijn mantel niet meer buiten komen, ik ben heel bang voor die jonge gasten..."
Ik heb al veel verhalen moeten aanhoren van meestal oudere dames die zich beklaagden dat zij nageroepen en bedreigd werden
omdat zij een bontjas droegen, maar het verhaal van Rozeke heeft mij het meeste aangegrepen.
Aangespoord door propaganda methodes die in het verleden al hun doeltreffendheid bewezen hadden.
Zullen de belagers van Rozeke wel heel fier geweest zijn op hun "heldendaad."
Op de radio werd het liedje als "leuke humor" met lof overladen,veelvuldig gedraaid en gepromoot.
Zou het ook "leuke humor" geweest zijn als men het woordje bontjas had verandert in hoofdoek?
In 2019,naar aanleiding van de verjaardag van de zanger werd "Madammen met een bontjas" verkozen tot de absolute favoriet van de Radio 2-luisteraars.
De commentaar van de zanger: " Ik wou een einde maken van de bontjas als statussymbool."
Waar haalt men het recht om vrouwen lastig te vallen en te intimideren,omdat ze bont mooi , warm en aangenaam vinden?
Waarom is het bedreigen van "Madam met een bontjas Rozeke" "leuke humor"???